Amphiprion ocellaris (hodowla)

Amphiprion ocellaris

Pochodzenie: zamieszkuje rafy koralowe od Sri Lanki aż po Filipiny oraz północne wybrzeża Australii.

Wielkość: dorasta do 7 cm długości.

Akwarium: ryba bardzo mało wymagająca, adaptująca się do każdego rodzaju zbiornika morskiego. Najlepiej prezentuje się w typowym akwarium rafowym o pojemności min. 60 l. Parametry wody: temp. 22-29ºC, gęstość 1,015-1,030 g/cm³, twardość węglanowa 10-12ºd, pH 8,0-8,6.

Charakterystyka: ryba terytorialna, w naturze żyje zwykle w parach tworzących symbiotyczne układy z ukwiałami (głównie Heteractis magnifica, Stichodactyla gigantea, Stichodactyla mertensii, Stoichactis kenti) stanowiącymi ich schronienie. Występuje u niej zjawisko zmiany płci, ale tylko w jedną stronę: samce mogą przekształcać się w samice nigdy na odwrót. W stadzie młodych ryb występują same samce i jedna samica będącą osobnikiem dominującym. W przypadku jej zniknięcia najsilniejszy z samców przekształca się w samicę. Uwaga: w akwarium może być tylko jedna samica, pojawienie się rywalki prowadzi do walk kończących się śmiercią słabszej samicy. Gatunek ten zaleca się pielęgnować w parach lub w grupie złożonej z kilkunastu młodych ryb w której szybko wykształci się wspomniany wyżej matriarchat.

Opis: ciało nieco wydłużone, jednolicie jasnopomarańczowe z trzema szerokimi, pionowymi, czarno obwiedzionymi pasami. Samice są nieco większe i masywniejsze od samców.

Rozmnażanie: doskonale rozmnaża się w niewoli. Stymulacja do tarła jest zwykle podniesienie temperatury wody oraz wydłużenie czasu oświetlania zbiornika. Para ryb zaczyna czyścić wybrany fragment skały po czym samica składa tak od 100 nawet do 10 000 maleńkich pomarańczowych jajeczek. Ikra jest strzeżona i wachlowana przez samca, z biegiem dni zmienia barwę na ciemnobrunatną. Młode błazenki tuż po wykluciu są bardzo drobne (ok. 4 mm długości) i wymagają jako pokarmu żywych pierwotniaków. Karmione kilka razy dziennie rosną stosunkowo szybko. Po około tygodniu można podawać im świeżo wyklute larwy solowca, zaś po dwóch tygodniach drobne pokarmy sztuczne.

Pokarm: mrożone skorupiaki, wodzień, ochotka, sztuczne pokarmy (js).

Jako pierwszy przedstawimy Państwu zdecydowanie najpopularniejszy gatunek morskiej (a może nawet nie tylko morskiej?) ryby akwariowej ostatnich lat rozsławiony zarówno wśród dzieci jak i wśród dorosłych dzięki animowanej superprodukcji Disneya. To właśnie film „Gdzie jest Nemo” sprawił bowiem, że błazenek, czyli Amphiprion ocellaris, zrobił międzynarodową medialną karierę.

Ryba ta pochodzi z raf koralowych Oceanów Indyjskiego o Spokojnego od wschodnich wybrzeży Afryki aż po zachodnie brzegi Ameryki. Dorasta do 7 cm długości. Odznacza się jasnopomarańczowym ciałem z trzema pionowymi, nieco falistymi śnieżnobiałymi pasami w czarnych obwódkach. Samice są wyraźnie większe i pełniejsze od samców. W handlu spotyka się też bardzo dekoracyjną, czarną odmianę barwną tego gatunku.  

Błazenek spełnia wszystkie cechy idealnego gatunku dla bardzo początkującego akwarysty morskiego. Przede wszystkim zadowala się nawet 50-litrowym akwarium z kilkoma kawałkami żywej skały, wydajnym filtrem i odpieniaczem. Wystarczają mu standardowe parametry wody i jest stosunkowo odporny na ich wahania. Poza tym zalicza się do ryb wyjątkowo niewybrednych pod względem żywieniowym: preferuje mrożony plankton (oczlika, solowca, lasonogi), ale w jego braku zadowala się dobrej jakości pokarmami suchymi w płatkach lub granulkach.

Zanim zdecydujemy się na zakup błazenków trzeba wiedzieć, że u ryb tych występuje zadziwiająca umiejętność do zmiany płci. Wszystkie młode osobniki hodowane w stadzie są samcami. Z czasem największy i najsilniejszy z nich zaczyna dominować i przekształca się w samicę. Niestety, zmiana płci w drugą stronę jest już niemożliwa. Ma to swoje konsekwencje – często spotykanym błędem jest eksponowanie tych ryb w zbiornikach sklepowych pojedynczo – w takim układzie wszystkie przekształcą się w samice. Wpuszczone do jednego akwarium dwie samice nie tolerują się natomiast nawzajem i toczą walki aż do śmierci jednej z nich. Dlatego najwłaściwszym rozwiązaniem jest zakup kilku młodych błazenków lub dwóch tych rybek oraz późniejsze ewentualne uzupełnianie stada tylko młodymi osobnikami które są jeszcze samcami i nie zagrożą pozycji dominującej samicy.

W naturze błazenki żyją w symbiozie z parzącymi ukwiałami na których jad są uodpornione dzięki stopniowemu przyzwyczajaniu się do jego działania. W akwarium również można obserwować to zjawisko wprowadzając ukwiały z gatunków: Heteractis magnifica (jest to naturalny ukwiał symbiotyczny błazeneków, niestety należy do bardzo trudnych w utrzymaniu) lub Entacmaea quadricolor (najłatwiejszy w hodowli, nie jest wprawdzie naturalnym siedliskiem błazeneków, ale ryby szybko się do niego przyzwyczajają). Zwierzęta te są jednak dużo trudniejsze w hodowli od samych błazenków i stwarzają w akwarium sporo kłopotów dlatego ich hodowlę można polecić dopiero po nabraniu niezbędnej wprawy w obsłudze akwarium morskiego.

Błazenki, jako jedne z nielicznych ryb morskich, dobrze mnożą się w niewoli, zarówno w profesjonalnych fermach rybich jak i w domowych akwariach. Stymulacją do tarła jest zwykle podniesienie temperatury wody oraz wydłużenie czasu oświetlania zbiornika.   Samica składa od 100 nawet do 10 000 jaj zazwyczaj przyklejonych do skał lub elementów technicznych, a nawet szyb zbiornika. Ikra jest strzeżona i wachlowana przez samca, z biegiem dni zmienia barwę na ciemnobrunatną. Młode błazenki tuż po wykluciu są bardzo drobne (ok. 4 mm długości) i wymagają jako pokarmu żywych pierwotniaków. Karmione kilka razy dziennie rosną stosunkowo szybko. Po około tygodniu można podawać im świeżo wyklute larwy solowca, zaś po dwóch tygodniach drobne pokarmy sztuczne Uwaga! Ze względu na bardzo duży popyt na tą rybę w handlu często bywają dostępne osobniki z odłowu o wątpliwej jakości zdrowotnej, dlatego radzimy kupować jedynie błazenki hodowlane lub po długiej kwarantannie.